در پست های مختلفی در وبلاگ اشاره به اهمیت زندگی در قالب یک خانواده سالم و اهمیت این موضوع از دید اسلام عزیز پرداخته ام . جایگاه این مسئله بقدری است که مایلم بیشتر درباره آن صحبت کنم . اگر بخواهیم " الگو " هایی را برای این خانواده از دیدگاه دین مطرح کنیم باید بگوییم که در خانواده سالم از دید اسلام براي هر عضو خانواده فرصت مناسبي وجود دارد که بتواند با ديگران دور هم جمع شوند و زماني را با يکديگر سپري کنند. اعضاي خانواده با مشارکت در اين لحظه ها، احساس مي کنند عضو خاص و پذيرفته شده خانواده هستند. البته فقط با هم بودن، آن هم به مدت طولاني به معني ارزشمند بودن آن زمان نيست بلکه والدين و فرزندان در آن لحظه به تبادل فکرها، احساس ها و عقايد خود مي پردازند. در چنين خانواده هايي به فعاليت هاي تفريحي شادي بخش، بازي و سرگرمي، به اندازه فعاليت هاي مسئولانه اي از قبيل امور روزمره خانه داري، وظايف خانوادگي، کارهاي مدرسه و مشاغل خارج از خانه، اهميت و ارزش داده مي شود. خانواده سالم احساس هاي يکديگر را مي پذيرند و نه تنها اجازه مي دهند که اين احساس ها ابراز شوند بلکه يکديگر را تشويق مي کنند تا افزون بر بروز احساس هاي غم و خشم، دامنه وسيعي از احساس ها، نشان داده شوند.

معتقدم از ديدگاه اسلام، روابط صادقانه و گذشت بجا , بيش از هر ويژگى ديگر به كارآمدى مناسب و مطلوب خانواده كمك مى كند. مدارا نیز نوعى گذشت است .