اگر کمی به نوع نگرش و ساختارقوانین اسلامی توجه کنیم مشاهده خواهیم نمود که برای انسان ها حقيقتاً يك شيوه زندگي است.ساختار محكم و استوار زندگي خانوادگي در اسلام كه بر پایه مجموعه ای برای رشد عشق , محبت , هدایت صحیح غرایز و آرامش است, باعث استحكام اين ارزش‌ها شده و موجب مي‌شود بيش از عادات و رسوم غربي دوام بياورند اين‌ها همه بر اساس تعاليم قرآني و رواياتي از زندگي حضرت محمد (ص) و ائمه هستند كه از نسلي به نسل ديگر منتقل شده‌اند.
در نظر داشتن این موضوع را ضروری میدانم که اسلام توجه ویژه ای به بستر خانواده به عنوان مهمترین مرکز رشد کودک و شکل گیری تفکرات و درون خداجو دارد . اهمیت به وظایف پدر و مادر در شکل گیری شخصیت دین محور فرزندان و نیز نقش فرزندان در دستگیری از والدین و تکریم انها, خود از مهمترین بخش های زندگی اسلامی در خانواده دینی ما میباشد . علاوه بر اين نكات خانواده بهترين مكاني است كه مي‌تواند كودك را با وظايف ديني خود آشنا كند بارها ديده‌ايم كه كودك هنگام عبادت مي‌خواهد از پدر و مادرش تقليد كند به او يك جانماز داده مي‌شود و اگرچه ممكن است بار اول بيش از چند دقيقه تاب نياورد اما خواهد آموخت كه چگونه نماز بخواند و به آن نظم و ريتم روزانه‌اي كه اسلام در نظر دارد عادت خواهد كرد .
در پایان تاکید میکنم رشد کودکان در خانواده بيشتر متأثر از ارزش گذاري ها و گرايش ها ي اخلاقي ، عاطفي و اجتماعي است . از اين رو خانواده به عنوان يکي ازعوامل مؤثر در رشد ، در صدر توجه دین مبین اسلام قرار دارد.در انتخاب الگوهای زندگی نهایت وسواس را بر اساس آموزه های دینی خود بکار گیریم تا تاثیر شگرف آنرا در زندگی و خوشبختی خانواده خود احساس کنیم .